De “Great Regret” zou de nieuwste trend op de werkvloer zijn. De term wordt gehanteerd als antwoord op het fenomeen van “The Great Resignation”, waarbij miljoenen werknemers tijdens en na de coronapandemie eerst in de Verenigde Staten en later ook in andere landen hun baan opzegden. Volgens een onderzoek van Paychex, een op de Nasdaq genoteerde aanbieder van HR-managementoplossingen zouden vier van de vijf werknemers die hun ontslag indienden dat nu niet meer opnieuw doen.
Veel negatieve gevolgen
Het onderzoek van Paychex (Exploring the Great Regret | Paychex) stipt aan dat 80% van e medewerkers die hun ontslag indienden en zo aan de basis lagen van het fenomeen van ‘The Great Resignation’ dat in HR-kringen veel stof deed opwaaien, daar nu spijt van heeft. Want één en ander had veel negatieve gevolgen. De mentale gezondheid, het evenwicht tussen werk en privéleven en de kansen om een nieuwe passende job te vinden zouden er immers allemaal onder hebben geleden. Negen van de 10 mensen meldden dat ze na dat ontslag in een nieuwe baan waren overgestapt naar een andere bedrijfstak. Maar volgens het onderzoek hadden zij 25% meer kans om spijt te hebben van hun keuze dan professionals die uiteindelijk in dezelfde sector actief bleven. De meeste spijt hadden de jonge werknemers van Geeratie Z. Ook opvallend was dat zowat de helft van de respondenten drie tot zes maanden nodig had om een nieuwe baan te vinden. Nog eens 39% zocht zeven maanden of langer naar een nieuwe baan, terwijl slechts een klein percentage (11%) er binnen een paar maanden een vond. Ook het feit dat 68% van de werknemers zegt te hebben geprobeerd hun oude baan terug te krijgen is veelzeggend. Voor 27% lukte dat ook, omdat werkgevers meer dan vroeger geneigd lijken te zijn om mensen die vertrokken zijn, terug in dienst te nemen. Deze “boemerangmedewerkers” hebben vandaag duidelijk meer kansen op de arbeidsmarkt dan vroeger.
Te vroeg voor grote conclusies
Volstaan die resultaten om het nu al over “The Great Regret” te hebben? Wellicht niet, want het blijft toch bijzonder opmerkelijk dat in 2021 en 2022 in totaal een kleine 100 miljoen Amerikanen aangaven het niet meer te zien zitten in hun job. Het onderzoek maakt ook niet duidelijk op wat de spijt van 80% van de respondenten is gebaseerd. Is het omdat het tijdje duurde eer ze ander werk vonden? Of is het omdat ze het moeilijk hadden om te wennen aan hun nieuwe werkomgeving? Beide zaken zijn natuurlijk niet meer dan normaal. Want hoewel ondernemingen elkaar blijven bekampen bij het vissen in de talentvijver, betekent dit nog altijd niet dat mensen zomaar van de ene job naar de andere kunnen stappen. En in een nieuwe professionele omgeving terechtkomen is altijd stressvol, omdat het nu eenmaal wat aanpassing vergt om zich de cultuur van de nieuwe werkgever eigen te maken, ongeacht of die in dezelfde sector actief is als de vorige of niet. Ee n belangrijke kanttekening is ook dat het onderzoek van Paychex uiteindelijk maar over 825 respondenten gaat. Wellicht is dat staal niet representatief genoeg om er grote conclusies aan te verbinden. Het is wachten op breder onderzoek om te zien wat de grote ontslaggolf precies heeft teweeggebracht en welke lessen de HR-wereld er uiteindelijk uit kan trekken.
